Koryu 古流, gendai budō 現代武道

Binnen de japanse krijgskunsten kan een onderscheid gemaakt worden tussen koryū 古流 (klassieke scholen) en gendai budō 現代武道 (moderne krijgskunsten). De meeste moderne krijgskunsten komen voort uit de oude ryūha (scholen/stormingen) die door de samurai beoefend werden.

Drie van de grondleggers van moderne budō (karate, aikidō, jūdō)

De aanleidingen voor het oprichten van een moderne budō vorm lopen uiteen. Het kan zijn om vorm te geven aan een sportvariant van een oude krijgskunst, het standaardiseren en verenigen van een budōvorm uit verschillende scholen, om vorm te geven aan een politieke/sociale/religieuse overtuiging door de krijgskunsten etc..

In the Japanese martial arts a distinction can be made between koryū 古流 (classical schools) and gendai budō 现代武道 (modern martial arts). Most modern martial arts come from old ryūha (schools / storm applications) that were practiced by the samurai in feudal Japan.

Three of the founders of modern budō (karate, aikidō , jūdō)

The reasons for the creation modern budō disciplines vary. In some instances it was to create a sports variant of an ancient martial art, to standardize and unify a discipline from different schools or to actualize political / social / religious beliefs through a new martial arts form etc.

Een aantal bekende gendai budō zijn:

Aikidō 1920 Ueshiba Morihei uit Daitō ryū
Jūdō 1982 Kano Jigoro uit Tenshin Shinyo ryū en Kito ryū
Shotokan karate begin 20e eeuw Funakoshi Gichin uit Shōrei ryū en Shōrin ryū.
kendō 1920 Dai Nippon butoku kaai uit een oude traditie van competitie in bogu
Seitei iaido 1969 Zen Nippon kendō renmei uit 3 iaisholen Muso Shinden ryū, Muso Jikiden Eishin ryū en Hoki ryū
Jōdō 1968 Zen Nippon kendō renmei uit Shintō Muso ryū
Naginata do 1950 Zen Nippon kendō renmei uit Tendo ryū en Jiki Shinkage ryū
Kyūdō 1949 Zen Nippon kyōdō renmei uit Heki ryū, Honda ryū en Yamato ryū en Ogasawara ryū
Shorinji kenpo 1947 Sō Dōshin vanuit de Chinese Shoalin Traditie

Wat het verschil maakt tussen de klassieke scholen en hun moderne varianten:

Lineage
Het belangrijkste verschil tussen koryū en gendai budō is dat de lijn van opvolging (van meester aan meester) teruggaat tot voor 1868. In dat jaar begon de Meiji-periode: bepaalde rechten werden afgeschaft zoals kirisute gomen 切捨御免 (waarbij de samurai lagergeplaatsten mochten doden in het geval deze gezichtsverlies hadden veroorzaakt bij deze samurai) en bepaalde wetten werden ingesteld. Zoals een wet uit 1873 waarbij het samurai niet meer was toegstaan om zwaarden te dragen in het openbaar.

Er wordt binnen koryū soms nog onderscheid gemaakt tussen scholen die zijn gestart voor het begin van het Tokugawa shogunaat 1600 en de scholen die hierna zijn opgericht.

Jutsu en dō
Hoewel er vele uitzonderingen zijn, worden de disciplines van koryū vaak met jutsu 術 (techniek) aangeduid en moderne scholen met do 道 (de “weg”). Dit heeft onder andere te maken met het doel van klassieke scholen ten opzichte van moderne krijgskunsten. Oude scholen waren bedoeld om krijgers op te leiden om hun kunst te kunnen gebruiken in een echt gevecht. Moderne scholen hebben deze noodzaak minder, waardoor er ook ruimte komt voor persoonlijke ontwikkeling van de beoefenaar, door middel van de krijgstechnieken.

Wapenkunsten
Omdat samurai altijd wapens droegen, waren de wapenkunsten (en met name het zwaard in de Tokugawa periode) het meest vertegenwoordigd. Zelfs ongewapende kunsten uit die tijd, maakten gebruik van korte wapens of gingen er vanuit dat de opponent wel een wapen heeft. Er zijn veel krijgskunstbeofenaren in de moderne scholen die alleen ongewapende kunsten beoefenen.

Okuden
In tegenstelling tot moderne krijgskunsten kennen oude scholen vaak een geheim deel van het curriculum. Moderne scholen gaan in een aantal gevallen ook uit van moderne didactiek, waarin openheid en het delen van kennis haaks staat op het idee van geheime technieken.

Dan of Menkyō
Het gebruik van dan-graden is modern. Er zijn koryū die tegenwoordig ook gebruik maken van kyu- en dan-graden, soms in naast een Menkyō systeem, soms in plaats van een Menkyō systeem. Er zijn echter weinig moderne krijgskunsten die de oude Menkyō-graden hebben toegepast.

School of kunst
In moderne krijgskunsten ligt de nadruk vaak op de (gestandaardiseerde) kunst. Er is één vorm waarin de krijgskunst wordt uitgeoefend. Er is maar één soort judō en één soort kendō*. Bij klassieke scholen is er geen gestandaardiseerde vorm. Kenjutsu zegt op zichzelf niet zoveel, zonder te weten in welke school deze krijgskunst wordt beoefend.

*dit is niet 100% correct (er is bijvoorbeeld kōsen jūdō 高專柔道 en kōdōkan jūdō 講道館), maar dat gaat te ver voor dit artikel.

Achtergrond
Klassieke scholen hebben vaak een oorsprong in een bepaalde provincie en periode. Kennis van de culturele, topografische en geschiedkundige achtergrond van de eigen school (en andere scholen) draagt bij aan het begrip van de beoefening. Moderne scholen zijn er makkelijker los te zien van hun oorsprong. Een judōka hoeft bijvoorbeeld niet te weten wie de oprichter is om een goede wedstrijden te spelen.

Kwaliteit
Wat belangrijk is om te onthouden is dat de beoefening van een klassieke of een moderne school, niets te maken heeft met de kwaliteit. Sommige koryu beoefenaars hebben in het begin vaak het idee dat koryū de beste manier is om een kunst te leren. In Japan heb ik voorbeelden gezien van excelente budōka van moderne scholen en groepen koryū-beoefenaars waarbij helaas het tegenovergestelde waar was. Koryū en gendai budō zijn twee methoden om krijgskunsten te beoefenen er is geen ‘betere’ of ‘slechtere’ manier.

Disclaimer:

Dit artikel is onderdeel van een serie theorie-lessen. De bedoeling van deze artikelen is een achtergrond te verschaffen voor de budo-leerlingen van Kochōkai. Vanwege het introducerende karakter van deze artikelen, is er jammergenoeg geen ruimte om diep in te gaan op elk onderwerp.A number of well known gendai budō are:

Aikido 1920 Morihei Ueshiba from Daito ryū
Jūdō 1982 Kano Jigoro from Tenshin Shinyo ryū and Kito ryū
Shotokan Karate beginning of the 20th century Gichin Funakoshi from Shorei ryū and Shorin ryū,.
Kendō 1920 Dai Nippon Butoku kai from the older tradition of competiting in bogu
Seitei iaidō 1969 Zen Nippon kendō renmei from Muso Shinden ryū, Muso Jikiden Eishin ryū and Hoki ryū
Jodo 1968 Zen Nippon kendō renmei from Muso Shintō ryū
Naginata th 1950 Zen Nippon kendō renmei of Tendo ryū and Jiki Shinkage ryū
Kyūdō 1949 Zen Nippon Kyūdō renmei from Heki ryū, Honda ryū and Yamato ryū and Ogasawara ryū
Shorinji Kenpo 1947 So Doshin from the Chinese Shaolin Tradition

So what differentiates the classical schools and their modern variants:

Lineage
The main difference between koryū and gendai budō is that in koryū the line of succession (from master to master) dates back to before 1868. This year was the start of the Meiji period, certain rights were abolished, for instance kirisute gomen 切舍御免 (samurai were allowed to kill lower-ranked people in case they had caused him loss of face) and certain laws were established. From 1873 laws came in effect no longer permitting samurai to wear swords in public.

Within koryū, a distinction is sometimes made between schools that were established before the Tokugawa shogunate (from 1600) and the schools were established within the Tokugawa period.

Jutsu and dō
Although there are many exceptions, the disciplines of koryū are often called jutsu 術 (technique) and modern schools do 道 (the “Way”). This is partly because the difference in intent of classical schools with respect to modern martial arts. Old schools were intended to prepare a practitioner for an actual fight. Modern martial arts practitioners have less need for their art to be used in actual combat, so there is room for personal development of the practitioner, through the martial techniques.

Weapon arts
Because samurai always carried weapons (especially the sword in the Tokugawa period) the weapon arts were more prominently represented. Even “jujutsu or taijutsu” arts of the time, often made use of short weapons or at least assumed that the opponent was carrying a weapon. Today there are many martial artist in modern schools who focus solely on unarmed arts.

Okuden
Unlike modern martial arts, old schools often have a secret part of the curriculum. Modern schools (in some cases) base their teachings on modern pedagogy, in which openness and sharing of knowledge is at odds with the idea of secret techniques.

Dan or Menkyō
The use of dan-degrees is a modern practice. Nowadays there are koryū that also make use of kyu/dan-degree system, sometimes in addition to an existing menkyo system, sometimes instead of a menkyō system. However, there are few modern martial arts (non that I know of) that have applied an traditional menkyō-system.

School or art
In modern martial arts, the emphasis is often on the (standardized) art. There is a form in which the martial art is exercised. There is only one kind of jūdō and kendō*. With traditional schools, there is no standardized form. Kenjutsu by itself is not syaing much, without knowing in which school this martial art is practiced.

*This is not 100% correct (eg there is Kosen jūdō 高专柔道 and Kodokan jūdō 讲道馆), but going into the subject too much for this article.

Background
Classical schools often have an origin in a particular province and period. Knowledge of the cultural, topographical and historical background of ones own school (and other schools) contributes to the understanding of the practice. Modern schools are easier to practiced separate from their origins. For example, a jūdōka do not need to know who the founder is to play well in matches.

Quality
What is important to remember is that the practice of a classic or a modern school, has nothing to do with the quality. Some koryū practitioners can develop to notion that koryū is the best way to learn an art. In Japan, I have seen examples of excelente budoka of modern schools and groups koryū practitioners where (unfortunately) the opposite was true. Koryū and gendai budō are two methods to practice martial arts there is no ‘good’ or ‘better’ way.